Een autonome staat wordt ons nog maar eens verteld als we wat onenigheid hebben over het kopieren van onze paspoorten.

we liggen echt vlak naast de landingsbaan (100 meter denk ik) waardoor de aankomst van een vliegtuig ineens best spectaculair is met donderend geweld. Gelukkig maar een paar keer per dag. Aan de andere kant van de haven ligt een cruiseschip dat als hotel gebruikt wordt. Het gedeelte waar we liggen heet ocean village en is erg leuk ingericht met restaurants en terrassen. Het is nog niet klaar en het is de bedoeling dat de marina een opknapbeurt krijgt. We kunnen bij de engelse pub op het terras zelfs de nederlandse voetbalvrouwen (tegen Italie) kijken op een groot scherm.ze wonnen dus de avond was weer goed.

De volgende dag staat de rots van Gibraltar op het programma. Je kan met een kabelbaan. Er blijkt een rij van anderhalf uur voor de kassa om kaartjes te kopen. In de rij staand komen we er achter dat als je op internet kaartjes koopt je deze rij mag passeren. Doen we dus met de ipad ter plekke. Scheelt ons zeker een uur.

als we bovenkomen met de kabine hangt er al meteen een aap in het open raam, hoezo brutaal?

We dachten van te voren leuk als we misschien een aap zien, maar het stikt er van en sommige zijn best groot zodat je wat benauwd wordt als ie alleen al naar je kijkt. Je ziet dat ze ook echt uit zijn op tassen met (mogelijk) voedsel. We zien ook hoe 2 apen resoluut op iemand met een plastic tas toe rennen en deze met enig geweld uit zijn handen rukken. Er zit drinken en een broodje in dat door de apen met smaak wordt verorberd. Later zie ik ook nog een aap die op iemand zijn rug springt en zijn rugzak gewoon openritst en er iets als een snicker uithaalt.

we wandelen over de rots, best wel pittig omhoog en omlaag af en toe, en dat in de hitte van boven de dertig! Naar Europe point. Een platform met een groot kanon dat de straat van gebraltar bestrijkt en van waar je ook Afrika (Marokko) goed kan zien.op de terugweg zien we ook nog apen met baby aapjes.

Al met al een mooie tocht.

Vanaf Villamoura gaan we in een keer naar de spaanse grens. Die wordt gevormd door een rivier, de Guardiana. Aan de ene kant Portugal, aan de andere kant Spanje. Wij gaan naar Ayamonte, aan de spaanse kant. Het is er niet druk maar het ziet er wel lekker vakantie achtig uit. Als we de volgende dag de rivier weer uitvaren varen we een dikke mist in. We zien niets meer en moeten volledig op onze instrumenten, de kaartplotter en de radar vertrouwen. Die werken fantastisch. We zien de dijk van de rivier en onze radar ziet zelfs redelijk kleine visstokken die veelvuldig in het water staan. Na een uurtje wordt het zicht beter en later is het op zee helder, zien we alleen richting land nog een laaghangende bewolking. We gaan naar Rota, in de baai van Cadiz. Rota is een kleine plaats maar ook hier weer een mooie boulevard aan het strand. Je kan hier vandaan met de ferry naar Cadiz aan de overkant van de baai. Cadiz is de oudste stad van Spanje, 3000 jaar oud! De haven schijnt alleen niet geweldig te zijn. De ferry gaat echter niet vanwege de zeegang (behoorlijke swell). We besluiten dus om dan maar zelf met de boot naar Cadiz te gaan. Goede keus. Dit is een van de mooiere steden die we hebben aangedaan. Het heeft iets weg van Havanna, Cuba maar dan wel met netjes bijgehouden en gerestaureerde gebouwen.

De vismarkt is erg leuk want je kunt er ook wat pinxtos met een wijntje nemen terwijl je naar al die winkelende mensen kijkt

We halen er natuurlijk zelf ook wat te eten. S’avonds gaan we naar en restaurant op een pleintje wat ons is aanbevolen door nederlanders die we tegenkwamen. Gelukkig gereserveerd want het is bomvol en lekker eten.

De volgende dag is er een processie. Niet zo maar een maar een beroemde. ronduit indrukwekkend als je ziet wat de mannen naar buiten torsen. 18 dragers om een beeld door de stad te dragen, in 30 graden ook nog. Het gebeurd kennelijk heel regelmatig want het viel mij op dat veel dragers abnormaal gevormde schouderspieren hebben aan de kant waar ze dragen. En er is niet een beeld, nee het zijn er wel 10 ofzo.

Ook de muziek er omheen met een groot orkest vond ik geweldig, leek een beetje op filmmuziek.

Vanaf Cadiz varen we naar Barbate. Beetje rare haven. Met een groot betonnen gebouw wat voor het grootste gedeelte leeg staat (er zit eigenlijk alleen een havenkantoortje in). Je moet ook helemaal om de haven (waarvan ook een groot gedeelte visserijhaven is) heen lopen om bij het dorp/stadje te komen. Dat is dan we weer leuk met een mooie boulevard aan het strand. Het staat bekend om de tonijnvisserij en elk restaurant biedt dit dan ook aan. Vinden wij lekker, dus we nemen atun taki taki, dat betekent tonijn gemarineerd en daarna heel snel om en om even gegrild. Volgens dag om de laatste kaap heen, Tarifa, en op naar de straat van Gibraltar. Dat is een hele grote baai vol met voor anker liggende vrachtschepen. Daar slalommen we tussendoor helemaal naar achteren, naast de landingsbaan van het vliegveld ligt de haven. Beetje een ouwe bende maar goed, ze zeggen dat ze aan het renoveren zijn en de prijs is er naar, 25 pond per nacht. En dan lig je wel midden in de plaats. Je loopt zo van de haven het gezellige centrum in.

De eerste etappe tot aan Malaga varen twee vrienden mee. dat is een heel avontuur voor ze want ze hebben nog niet eerder zo lang op een boot gevaren. we halen ze op van het vliegveld.

Nu onze passagiers voor de eerste 2 weken zijn gearriveerd kunnen we boodschappen doen en aan de eerste etappe beginnen. Eerst maar een klein stukje naar het 10 mijl verder gelegen Villamoura. we hebben met weinig wind even alle zeilen uitgehad zodat we konden vaststellen dat een en ander nog goed werkte.

S’avond heerlijk op een terras gegeten met de ondergaande zon.

Nog een paar dagen en dan gaan we weer op weg. Dit jaar staan de Balearen (Ibiza, Mallorca, Menorca en Formentera) op het programma. we gaan dus via Gibraltar de Middellandse zee in en dan langs de Oost Spaanse kust omhoog.

Eerst 2 weken voorbereiding in Albufeira. Een hele lijst met klussen en klusjes. De boot is 2 dagen op de kant gezet om het onderwaterschip schoon te maken en de romp te wassen en poetsen. Een goede beslissing want toen de boot een maal op de kant stond bleek dat de schroef een beetje veel speling had. Ondanks contramoer en borgplaatje was het geheel toch zeker een cm losgedraaid. Alles weer vastgezet en hopen dat ie niet weer loskomt.

Nadat de boot weer in het water lag heeft ook de motor een servicebeurt gehad. Ook weer gelukkig want de impeller (die het koelwater naar de warmtewisselaar pompt) bleek bijna geheel stuk, 9 van de 12 schoepjes waren verdwenen. Die heb ik met enige moeite voor het begin van de warmtewisselaar weten te verwijderen.

Afijn, alls weer s-ic en span dus we gaan op weg…..

in de laatste week dat we er zijn krijgen we nog een paar dagen visite van Rene en Ellen. zij komen aan op de 21e in de ochtend. het is erg warm deze week dus we besluiten niet al te veel te doen. we pakken onze spullen en gaan naar het strand. heerlijk wat afkoelen in de oceaan en luieren onder de parasol. s’avonds eten we in het restaurant wat ik eerder beschreef, was niet slecht.

de volgende dag gaan we met de boot naar Villamoura. met een zuchtje wind kabbelen we op het zeil langs de mooie kust, gelukkig is het maar een mijl of 6. om de haven van Villamoura heen is het een grote boulevard met restaurants en bars. we zijn een beetje verbaasd hoe druk het ook hier is in de avond. het kost moeite om een tafeltje te vinden in een restaurant! het is natuurlijk wel zaterdag avond. De volgende dag weer kabbelend terug naar Albufeira. Maandagochtend vroeg vetrekken onze gasten met de trein richting Lissabon waar ze nog een paar dagen gaan doorbrengen.

wij brengen in de dage erna de boot op orde zodat deze de komende 2 maanden goed ligt.

We blijven nog twee dagen in Lagos. Je ligt daar mooi in het stadje, vlak tegen het centrum aan en het is ook een leuk stadje. Ook is er een hele grote supermarkt vlakbij de haven. De eerst dag doen we een wandeling langs de rotskust waarbij we langs allemaal kleine strandjes komen. Op een er van is een strandtent waar we wat drinken voor we weer teruglopen naar het stadje. De catamaran Queen ligt ook in Lagos en Ivar komt wat bij ons drinken en een praatje maken. Hij bedankt ons nog voor de waarschuwing die we hem gaven via de marifoon. Hij had zijn parasailor op richting Cabo Sao Vincente en wij waarschuwden hem dat het om de hoek naar 20 knopen wind ging zodat hij hem op tijd kon weghalen. Zijn vrouw Jana komt later ook en ze vragen of we mee gaan wat eten in het stadje. we zijn nog net op tijd in het restaurant om wat te bestellen. Als we later op de avond (nou ja, bijna nacht eigenlijk) terugkomen op de haven speelt er een live band in een van de kroegen waar we nog wat drinken. Het wordt vanzelf weer laat….

De volgende dag gaan we naar het grote strand Prayo de Sao Roque. even heerlijk in de zon liggen en onze nieuwe parasol proberen. Je kunt op veel stranden een parasol en ligbed huren maar dat is best prijzig. wij hebben een luxe (want verstelbaar) parasol gekocht welke we in het zand steken. we kunnen er prima onder liggen. Het water is hier warmer dan aan de westkant van Portugal, ik schat het op meer dan 20 graden. Kunnen we tenminste ook nog even lekker afkoelen in het water.

De volgende dag varen we naar Portimao. Dat ligt in een rivier, de Arade. De Riosin ligt hier al bijna een week en blijft hier overwinteren. we gaan s’avonds samen eten in de “Hollandse” strandtent. Op het strand van Portimao is een soort houten wandelpad waarop je langs een hele rij strandtenten loopt. een ervan heeft een Nederlandse eigenaar. je kunt het niet alleen zien aan de menukaart die ook in het hollands is maar ze serveren zelfs bitterballen! We eten ouderwets biefstuk met patat.

De volgende dag bezoeken we het beroemde strand Praya de Rocha. Dat is een heel groot strand, wel een kilometer of 3 lang denk ik en ook heel breed. weer lekker gezwommen, dit keer met behoorlijke golven erbij. Ze waren er zelfs aan het surfen.

In de avond gaan we met de Riosin uit eten in Ferragudo. Dat is een klein plaatsje aan de andere kant van de rivier. We spreken af met de watertaxi, die brengt ons naar de overkant en haalt ons op afspraak later weer op. Het restaurant wat we op het oog hebben blijkt geheel gereserveerd, maar als we beloven later te komen, na 8 uur dan denkt hij wel plaats te hebben. Dan wandelen we maar wat door het plaatsje wat best leuk is. Bij een klein barretje in een smal straatje drinken we sangria. Terug in het restaurant eten we een zeebaars die zo groot is dat we hem met zijn drieen kunnen eten, erg lekker. Als we weer op de haven worden afgezet door de watertaxi gaan we nog even naar de loungeclub aan het strand. Die ziet er zeer gelikt uit met mooie ligbedden aan zee, loungebanken en zwembaden met licht onder water. we nemen er nog een cocktail.

De volgende dag gaan we naar onze eindbestemming, Albufeira. onderweg weer die mooie rotskust. we varen alleen op de Code 0 met een licht windje en weinig snelheid dus we kunnen alles goed bekijken. we komen langs kleine stranden die tussen de rotsen liggen, sommige volgens onze waarneming alleen vanaf het water te bereiken. Als je de pilots en de reisgidsen leest (capitool) zijn hier de mooiste stranden van Portugal. Sommige zien er best indrukwekkend uit vinden wij.

Tja, en dan komt het moment dat we de haven van Albufeira binnenvaren. We melden ons en ze verwachten ons (gelukkig) al. We kunnen kiezen uit meerdere ligplaatsen voor de winter maar een aantal daarvan komt pas de volgende week vrij. Wij kiezen uiteindelijk voor een plek een beetje naar de kant (aan het begin van de steiger) omdat we denken dat we daar het meest beschut liggen. We liggen precies bij de Irish pub waar elke avond live muziek is. Vinden we niet zo erg maar kennelijk de meeste overwinteraars wel want de haven vraagt wel een paar keer of we gezien de reuring niet een beetje verder naar buiten willen liggen.

Het is inmiddels erg warm overdag, ruim in de dertig graden, soms tegen de veertig. Dat nodigt niet uit om wat te doen dus we gaan maar naar het strand met onze parasol. is wel een stevige wandeling van 20 minuten vanaf de haven. Eerst een heuvel op en dan aan de andere kant met een trap (er is een lift maar die doet het ook hier meestal niet) naar beneden het strand op.

In de avond lopen we weer naar het stadje via dezelfde weg. het is gigantisch druk.

Het krioelt van de mensen, overal (live) muziek die tegen elkaar in klinkt, alle winkels zijn open. We staan er wel een beetje van te kijken zo druk. uiteindelijk gaan we bij een restaurant aan het strand zitten, tenminste een beetje rustig. we drinken een sangria en zien dan op het bord dat als je om 1900 bestelt je een korting van 15% krijgt. komt ons eigenlijk wel goed uit dus dat doen we.

Later lopen we een stukje verderop aan het strand en zien we een restaurant wat wel 4 verdiepingen heeft en op elke verdieping een prachtig terras met uitzicht over strand en zee. Ellen en Rene komen morgen, dan is dit misschien wel een mooi restaurant om te eten.

Vanuit Cascais naar het zuiden is er eigenlijk maar een (1) tussenhaven die je goed aan kunt doen en dat is Sines. Sines ligt 55 mijl van Cascais af dus het is wel weer een hele dag varen. Het grootste deel gaat weer op de motor wegens weinig wind maar aan het einde van de middag kunnen we toch nog een paar uur zeilen. Wij varen een stukje uit de kust maar vlak bij de kust vaart ook al de hele tijd een boot met ons op en op de AIS zien we de catamaran Queen ook een stukje achter ons. De boot bij de kust komt steeds dichterbij en het blijkt een zweed. Op een gegeven moment zitten we dicht bij elkaar, hij schuin voor ons en dan wijkt hij ineens 90 graden uit in onze richtig. Hij vaart vlak achter ons langs. Later in de haven komt hij zich verontschuldigen maar er lag een drijvende vislijn voor zijn boot! Die hebben wij ook al een paar keer op het nippertje weten te missen deze vakantie.

Ook in Sines moeten we weer aan alle formaliteiten voldoen. In elke haven worden de bootpapieren, de paspoorten en de verzekeringspapieren gekopieerd (!) en daarna worden alle gegevens overgenomen op formulieren. Kost elke keer zo maar een half uur allemaal. Naar wij begrijpen worden kopieën aan 5 verschillende instanties verstrekt (verplicht) door de haven. We lopen naar het stadje dat hoger op de rotswand gelegen is. Er is een lift, dat is wel handig als ie het tenminste deed. We moeten dus gewoon alle trappen op lopen. We zijn niet de enige want de plaatselijke fitnessclub gebruikt dit als zijn trainingscircuit dus we worden telkens ingehaald door de trap op hollende mensen.

Als we eenmaal boven wat door het stadje gelopen hebben en weer langzaam op de terugweg gaan trekt alles ineen helemaal dicht. We zien de ingang van de haven niet eens meer zo mistig is het. De volgende dag willen we zo vroeg mogelijk weg want de afstand naar Lagos is 77 mijl en we willen voor het donker binnen zijn. Als we om 6 uur opstaan is het nog donker maar we horen buiten op zee de grote boten elke paar minuten toeteren. Het is buiten dus kennelijk nog mistig. Wat doen we, vertrekken of niet? Dan zien we de navigatieverlichting op de catamaran Queen aangaan en die maken aanstalten om te vertrekken. Nou er achter aan dan maar, dus we gooien ook los en vertrekken in het kielzog van de Queen. Het valt gelukkig mee met de mist, heiig is het wel maar het zicht is toch wel een paar honderd meter.

Wind is er niet en het is ook best fris dus lange broek en een jasje aan. Het zicht wordt steeds beter en de zon komt er ook bij. Omdat we een behoorlijke afstand moeten afleggen vandaag houden we een behoorlijk tempo aan, ruim 7 knopen. De catamaran zet zijn parasailor op een gegeven moment, maar gaat daarna wel 2 knopen langzamer. Bij cabo Sao Vincente, de meest zuidwestelijke kaap van het Europese vasteland slaan we linksaf naar zuid Portugal. Dat is een rare gewaarwording. We varen met een rif in het grootzeil en de keerfok. De wind trekt aan tot 20 knopen maar de golven verdwijnen en we varen in vlak water en doen 9 knopen over de grond! Tevens neemt de temperatuur rap toe en wordt het weer behoorlijk warm. Nog 15 mijl naar Lagos. De rotskust is hier erg mooi met in zee staande rotspunten en zelfs duidelijk zichtbare grotten. Vlak voor Lagos is er dan ook druk scheepvaartverkeer van, met name snelle motorbootjes met toeristen die dit alles ook vanaf zee willen zien. Wij gaan ook dicht onder de kust varen om het te aanschouwen. Om 1900 komen we aan.

Van Peniche varen we naar Cascais, zo’n 50 mijl (100 km). Cascais ligt aan de ingang van de rivier de Taag. Lissabon ligt ongeveer 30 kilometer de rivier op. Cascais is het zandvoort aan zee van Lissabon zou je kunnen zeggen. Het is een bruisend stadje in de zomer met een compact oud centrum met smalle straatjes met winkeltjes en barretjes en restaurants. Er zijn ook nog 4 strandjes die langs de boulevard liggen. Wij vinden cascais wel leuk.

We gaan met de trein naar Lissabon. Voor 5 euro een retourtje en een ritje duurt 40 minuten en dan sta je in het oude centrum van Lissabon. We zijn hier in maart ook geweest en bezoeken nu de stadsdelen Bairro alto en Chiado. Maar eerst gaan we met de metro naar het oude Expo terrein in het noordoosten van de stad. Op het oude expo terrein, nu een stadsdeel met parken en vertier, is ook een marina waar mogelijk een goede winterstalling is. Dat hoorden we van een Belgische zeiler die we in Frankrijk tegenkwamen en die hier de winter ging doorbrengen. We zien een vrij grote haven waar maar een paar steigers benut worden. Toch geven ze aan dat voor een boot van onze afmetingen geen plaats is. Als we zeggen dat er toch best veel plekken leeg zijn zegt ze dat die voor een boot tot maximaal 12 meter zijn, die van ons is 35 cm langer! Als we dan zeggen dat we daar toch ook best kunnen liggen dan moet dat met de manager overlegt worden. Die boxen vallen in een lager tarief, dus zeggen we dat het dan voor ons wat goedkoper wordt. Dat is dan weer niet zo want dan geldt wel het tarief wat bij onze bootlengte hoort. Ook houden ze vol dat er nu geen plaats is en dat we eind september nog maar eens moeten bellen. We krijgen niet een goede indruk hier, het ziet er allemaal net niet goed uit en volgens berichten hebben ze ook veel last van verzanden en is de diepte maar net aan 2 meter. Dit wordt hem dus niet.

S’avonds eten we op een terras bij het Placa Rossio midden in Lissabon. Om 2100 stappen we in de trein terug naar Cascais. Samen met De Riosin drinken we nog wat bij de irish pub in Cascais waar elke avond live muziek is, gezellig.

De volgende dag gaan we naar het stadje Sintra. Met de bus 45 minuten van Cascais ligt dit dorpje op een berg en het is Unesco world heritage. In het kleine dorp zijn wel 4 kastelen/paleizen en een heel speciaal park. Wij boeken op internet onze tickets voor het palace de Pena. Dat is het paleis van de laatste portugese koning. De man was een kunst en architectuur liefhebber en er is in verschillende stijlen nogal wat aangebouwd aan het paleis. Het interieur is ook de moeite waard. Wij nemen in Sintra echter in eerste instantie de verkeerde bus en als we dat merken stappen we weer uit en staan we bij het Quinta de Regaleira. Dat is een park dat is aangelegd door een rijk koopman die in sprookjes geloofde. Het prachtige park staat dan ook vol met bouwsels a la de efteling. Ook een hele mooie wensbron waar je middels een wenteltrap naar de bodem kan lopen (ik denk wel 25 meter diep). En als je dan op de bodem bent loop je een grot in die uitkomt bij een poeltje met een waterval. Je moet dan via stenen in het water het poeltje oversteken. Erg mooi en leuk allemaal. Eigenlijk waren we achteraf meer onder de indruk van het park dan van het paleis.

We brengen ook nog een middagje op het strand door, het water van de oceaan is hier echter nog steeds vrij koud, 17 graden. Meer dan pootje baden komt er niet van. Onze duitse motorbootvrienden zijn inmiddels ook gearriveerd en Yvonne maakt zelf sangria. Daar moet wel ijs in, dat hebben wij niet maar onze duitse vrienden wel. Lekker! S’avonds doen we visfondue bij ons aan boord. Dat hadden zij nog nooit gedaan. Ze vonden het lekker.

Leuk is ook dat hier s’avonds op het strand een film wordt vertoond. Het publiek zit op zitzakken op het strand, het scherm staat aan de rand van het water.

De laatste dag dat we nog blijven krijgen we bezoek van onze neef Jamie met zijn opa Roel. Roel woont inmiddels 25 jaar in Portugal, net ten zuiden van Lissabon aan het strand. Jamie gaat elk jaar in de zomervakantie wel even 1 of 2 weken op bezoek bij zijn opa en oma. Roel wilde onze boot nu eindelijk wel een zien en nu we toch zo dicht in de buurt waren…..

Het werd een gezellige middag voordat opa Roel zijn kleinzoon weer naar het vliegveld in Lissabon bracht om naar Nederland terug te vliegen.

Na 5 nachten Cascais wordt het tijd om verder naar het zuiden door te reizen.

Van Porto gaan we naar Figuera de foz (mooi he die Portugese namen). Het is weer op een rivier en de hele dag weinig wind tot we natuurlijk bij de rivier aankomen, dan waait het ineens 18 knopen. Meteen is het ook goed fris, ik sta in mijn korte broek en een t-shirt en mijn tanden klapperen helemaal, gauw een hoody aangetrokken. Als we de eerste bocht op de rivier door zijn valt de wind weer weg en wordt het meteen weer hardstikke warm. Vreemde haven want er staat in het midden aan de kant een havengebouw met meldsteiger. De steigers met aanlegboxen lopen links en rechts maar zijn niet met het havenkantoor verbonden. Je moet wel bijna een kilometer omlopen terwijl je er hemelsbreed 50 meter vanaf ligt, bezopen. Het stadje is niet bijzonder, we gaan dus de volgende ochtend meteen weer door, naar Nazare. Lekker windje dus de code 0 opgezet. Lekker met af en toe 6,5 knopen (meer dan 7 door het water). Opeens een knal en een kreet van Yvonne die achter het stuur staat. De val van de code 0 is gebroken en het zeil (80m2) gaat voor de boot uit in het water, we varen er half overheen. Het zeil bungelt naast de boot als een vlag in het water. De boot op de stuurautomaat en wij in het gangboord om het zeil binnenboord te trekken. Gaat gelukkig allemaal goed, de boel opgebonden aan de zeereling. Er zouden een paar steigers voor bezoekende jachten rechts achterin de haven zijn, maar als we daar aankomen ziet het er desolaat uit. Er ligt wel een boot maar er zijn lijnen tussen de steigers getrokken om kennelijk aan te geven dat het niet de bedoeling is dat je daar gaat liggen. Yvonne roept via de marifoon op, we krijgen antwoord van de andere haven die in de pilot als prive staat aangegeven. Gelukkig vinden we daar nog een goede plaats. Op de kant gekeken voor een plaats om de code0 goed op te rollen, die vinden we niet. Dan maar wachten tot in de avond de wind wegvalt. Vanuit het gangboord opnieuw omhoog getrokken om goed in te rollen. Hij is wel zoutig en nat, morgen maar kijken of we hem op kunnen zetten om te drogen.

Nazare is best een leuk stadje met een mooi strand, ook niet heel duur want we drinken een biertje op een terras voor 1 euro!

In Nazare zijn de hoogste golven van Europa gemeten en hier is het wereldrecord gevestigd van een surfer die van een 30 (!) meter hoge golf is gesurfd. Een deel van de verklaring is dat het hier vlak voor de haven nog 150 meter diep is en dan vrij steil oploopt.

Wij gaan de volgende dag gewoon weer op pad, naar Peniche. Dit is een grote visserijhaven waar aan de zijkant ook een klein jachthaventje is neergelegd. Daar liggen eigenlijk alleen visbootjes maar de buitenste steiger is gereserveerd voor de visite. Als wij aankomen is er geen plaats meer aan de steiger. Er ligt ook een Nederlandse tweemaster, we vragen of we bij hem aan mogen liggen en dat mag gelukkig. Op de pieren bij binnenkomst staat max snelheid 3 knopen maar ik denk dat die vissers niet kunnen lezen want de meeste doen of ze het snelheidsrecord in de haven willen verbeteren, ze varen eerder 15 dan 3 knopen. Gevolg is wel dat alle boten elke 5 minuten aan de steiger liggen te stuiteren. En na een kleine onderbreking van 23 tot 05 gaat dat de hele dag door, ppfffhh we zijn blij dat we de volgende dag weer weg kunnen.