Na een dagje Guernsey steken we door naar het zuiden en landen in Roscoff, noord Bretagne. We zijn hier al eens geweest en weten dat dit een haven is die je op elk moment kunt aanlopen zonder rekening te houden met de waterstand ivm eb en vloed.

Het getijverschil bedraagt hier namelijk zo’n 10 meter, wel iets om rekening mee te houden want veel haventjes vallen gewoon droog tijdens eb!

De volgende ochtend varen we door naar Camaret sur mer, toch weer ongeveer 70 mijl en weer een haven waar je altijd naar binnen kunt.  We blijven daar een dagje en fietsen wat in de rondte om naar de indrukwekkende rotskust en een mooi strand te kijken, heerlijk op een terrasje met een lokaal bretons biertje.

Dan komt het moment om de hoek om te varen, de golf van Biskaje in. We doen dat samen met een engels echtpaar die ook voor de eerste keer door de Raz du Sein varen. Dit is een beruchte stroomversnelling op het puntje van Bretagne waar je doorheen moet om naar het zuiden te varen. 

We hebben er geen kind aan want dankzij de navigatiekunsten van Yvonne en het mooie rustige weer zijn we er op het juiste moment en kunnen we met een beetje stroom mee door naar het zuiden.

We varen naar de rivier de Odette. We gaan met stroom mee de rivier op naar het plaatsje Sainte marine. Met 2 knopen stroom mee in een box afmeren valt nog niet mee maar het gaat allemaal goed met een beetje hulp van de havenmeester.

Sainte marine is een sfeervol, klein plaatsje met een gedeeltelijk droogvallende haven waar omheen allemaal bar/restaurantjes met terrasjes zitten. S’avonds doen we nog een bretons biertje op het populairste terras.

Van de Odette gaan we naar Concarneau. Een soort voormalig vestingstadje. De haven ligt tegen de vestingmuur aan en is druk. We kunnen nog net aan de binnenkant van de golfbreker een plekje vinden. Het is vandaag 13 juli, de start van het feest van de revolutie en een nationale feestdag. Er wordt op het plein een podium gebouwd waar in de avond live muziek komt en er wordt ook een flink (mooi) vuurwerk afgestoken.

De volgende dag, de eigenlijke feestdag is alles behoorlijk rustig en moeten wij ook bijkomen van de feestdag, we doen het rustig aan.

Dan gaan we op weg naar Ile de Groix. Een soort Vlieland, maar dan wat tropischer ( nou ja, op dit moment eigenlijk geen verschil). Er is een klein bassin met een deur die van 2 uur voor tot 2 uur na hoogwater openstaat. Daarna kun je er niet meer in. Als je te groot bent moet je in de buitenhaven aan een mooring afmeren waar elk uur een flinke ferrie vlakbij manouvreert en aan de kade aanlegt om weer nieuwe toeristen op het eiland te zetten. Je ligt niet heel rustig aan die moorings.

Als wij aankomen is de deur net open en mogen we toch naar binnen. Meteen na de deur moeten we een de muur vastmaken. Dat betekent met lange lijnen vastleggen want de boot zal telkens zo’n 2 meter stijgen en dalen met het getij.

Ook hier pakken we de fietsjes om het eiland te verkennen.

Inhammetjes in rotswanden die ze haven noemen ( niks voor ons om daar voor anker te leggen) en prachtige zandstranden, kortom leuk dagje fietsen.

We willen dan naar Vannes in de golf van Morbihan maar dat vergt het nodige planwerk want het is er alleen maar diep genoeg voor ons naar hoogwater toe en je kunt het laatste stukje ook pas varen als het bijna hoogwater is. We maken daarom een nachtstop in port Crouesty vlak bij de ingang van de golf. De volgende ochtend met het tij mee naar binnen. We varen 3 knopen op de motor maar we gaan op sommige stukken 10 knopen over de grond! Het gaat allemaal goed en we liggen nu in de mooie oude stad Vannes.